Roadtrip Balian
Eerst nog een kleine beschrijving van de weg terug uit Balian.
We waren een goeie 15 minuten vertrokken uit Balian, toen we al een eerste zondagschauffeur tegenkwamen, een bus volledig in de gracht gereden, de chauffeur zat er achter op zijn gemak te wachten op hulp. Twee kilometer verder lag er een camion ook al in de gracht, al zijn lading verloren. De politie stond er met een man of zeven om "het verkeer te regelen". 1 Flik deed een poging om het verkeer in goede banen te leiden maar de weg was net breed genoeg om 2 autos te laten passeren. Aangezien de vrachtwagen de helft van 1 baanvak versperde ging het allemaal wat traag. Onbegrijpelijk als je weet dat de Indonesiers pijsnel rijden op die kronkelwegen ( ik ondertussen ook). Nu ja die agent hield onze kant dus tegen maar dat heeft niet lang geduurd, na 1 minutje begonnen die ongeduldige mannen al te claxoneren. Dan kreeg er 1 kerel het in zijn bol om gewoon aan te zetten en de rest volgt natuurlijk gewoon Anton en ik inclus. Dan bleven de rare dingen een beetje uit, tot er een ambulance van achter ons kwam. Die kon geen auto of camion voorbij chezen dus ik zou echt ni graag vanachter in da spel gelegen hebben. Hoe traag dat da ging is echt schandalig. Eens in tabanan een kleine botsing gezien, niks om van op te schrikken, iemand die nog op het laattste gat wilde invoegen. Maar de man aan het andere stuur had het waarschijnlijk niet opgemerkt. Toen ik in Kuta kwam moest ik dan nog eens zeker een half uur zoeken tegen dak de weg gevonden had naar onze kamers. Maar eind goed al goed, uitgezondert van de weeral swell loze week. De swell is echt nul komma null niks nada kut klote geen reet.
Kom der slecht van, we zijn verhuisd naar een ander eiland omdat we dachten dat er mega golven gingen binenrollen. Die hebben Lembongen blijkbaar niet bereikt, na drie dagen chillen en snorkelen zijn we terug in Padang Padang. Da snorkelen was wel vet, massas schoon rif gezien en super toffe vissen. Heb der wa foto's van en k zal proberen voor der wat op het net te krijgen later.
Tot de volgende keer en Have fun
Clauw
Nog een maand voor de boeg.
Dinsdag vertrekt Anton terug richting Belgie, dan ben ik hier eindelijk op mijn gemak:). Neen das niet waar, met spijt in men hart zal ik hem naar de luchthaven rijden. Maar niet getreurd ik blijf nog een maandje. Aangezien de swll de laatste dagen niet zo super was heb ik me iets anders geleerd, ik rijd nu vlot zonder handen op de brommer:), spijtig genoeg blijft mijn gashendel niet hangen en moet ik altijd weer terug naar het stuur grijpen om wat gas te geven. Gisteren Avond hebben we Anton zijn afscheid gevierd, man wat waren we weer lekker gevaagd. Elk een liter Long island ice tea, dan nog twee Arrack attack derboven op. DAt arrack is echt moordend wat een drank, tegen vier uur lagen we uitgeteld in ons nest. Vanmorgen was het bij Anton goedemorgen mega kater en black out. Raar genoeg had ik eens geen last van de black out :) en de kater viel ook mee, enkel mega moe natuurlijk en super veel honger. Op weg naar huis lastig gevallen door twee Ladyboys, die hebben we vlug afgeschud, ze dachten wss. een makkeljike prooi, die twee dronken Belgen daar. Maar niets was minder waar, we waren nog allert genoeg om de adamsappel te spotten.
Vanmiddag wel geweest gaan surfen, en dat heeft super veel deugd gedaan. Erna in de beruchte visplek van Urban geweest gaan eten en hij was er terecht over aan het opschappen. Wat een mega lekkere vis hebben we daar geboeft zeg, gewoon een volledige vis met groentjes en rijst. Voor 3.5 euro, hemels. Deze week vertrek ik misschien richting Lombok, maar de wind is daar onshore dus zie ik het nog niet direct zitten, ik wacht nog tot da wind zal draaien maar k weet niet of dat zal gebeuren. Gebeurt het niet dan ga ik richting Balian, daar zal zeker nog wat vette surf te scoren vallen. Balian is de beste plek ter wereld, i love it, een ganse dag enkel surfen en mijn boek lezen. Deze keer neem ik wel da hangmat mee om opt gemak wa te chillen.
Veel is er voor de moment niet te vertellen dus laat ik jullie nu maar weer eens verder doen met de alledaagse dingen die daar moeten gebeuren.
Veel plezier daar nog en tot de volgende keer.
Groeten vanuit het beloofde land
Clauw
Pareltjes rollen weer binnen:)
Het zonnetje schijnt hier al een paar dagen onafgebroken, gedaan met de regen. Hemels:) En de surf komt er ook weer door, de wind is soms wel nog eens spelbreker maar dat nemen we erbij. Vroeg opstaan is de boodschap, maken dat we wakker zijn voor dat de wind wakker is:) Ondertussen hebben we hier al twee dagen epic surf gehad, ik moet de slechte woorden over de beachbreaks terug neme. I love em:) zolang ze maar goed werken. Ik ben twee keer gaan surfen met Urban, de Slovenier, en twee keer hebben ze mijn sandalen gestolen de fucking bastards. Niet getreurd, Anton vertrekt en ik heb zijn oude gekregen, die kunnen ze dan weer meepakken, wacht tot dak deen tegenkom verdomme:( En gisterenavond heeft de lader van mijn mp3 speler het begeven, ik ben op zoek naar een nieuwe maar vind dat hier voor de moment niet. Dus ben ik aan het twijfelen om een i pod te kopen aangezien die hier iets goedkoper zijn dan in Belgie.
En aangezien ik nu meer tijd aleen zal doorbrengen heb ik wat muziek nodig om mij gezelschap te houden terwijl ik mijn boek lees.
Ik zit nog altijd een beetje verveeld dat ik maar zo weinig foto's kan uploaden, maar ik heb nog maar 1 internet plakje gevonden waar het lukt. En dat was in Balian, 2 uur rijden van waar ik nu zit. En om enkel tot daar te rijden voor die fotos zie ik niet zitten. Maar ik laat al mijn fotos afdrukken voor dat ik naar huis vertrek, en steek ze in een mooi fotoboek zodanig dat ik ze kan tonen eens terug. Dus no hard feeling e man (en vrouwen).
Vandaag zijn we Baziel terug tegengekome, een kerel uit zwitserland, die net terug is uit Sumbawa (een eiland in Indo). En hij vertelde me dat het er zeker de moeite is om naar toe te gaan, golven in overvloed, en niemand in het water. Het is wel ongeveer 2 dagen rijden. Dus ik moet er nog eens goed over nadenken of dat ik tot daar zal rijden.
C ya next time
Clauw
Lombok here i come
Maandag is het vertrek gepland richting Lombok. De kerel die mij de brommer verhuurt kan mij niet aan de gepaste papieren helpen, of wil niet dat ik de hem meeneem naar daar. Dus moet ik op zoek naar een verhuurder die dat wel wil doen. Urban zijn dealer zou dit misschien wel willen doen, hij gaat daarvoor vandaag eens informeren. Het plan van Sumbawa is afgeschaft, het is te ver en te veel gechol. Voor de moment zit er elke morgen een kleine surfsessie in, maar na twee uurtjes komt de wind erin te zitten en dan is het gedaan. Dan is het voor de rest van de dag chillen geblazen. Gisteren heb ik mijn i pod vol gezet met muziek vanop Urban zijn i pod. Voor de rest is het droog seizoen hier nu echt aangebroken, elke dag zon, geen spetter regen, en lekker warm. :)
Anton is vertrokken en ik heb vandaag nog eens mijn was laten doen, aangezien de plekken talrijker werden dan de propere stukken:). Da was maar een mopje ue ik ben een propere jongen:).
Tot de volgende keer
Clauw
Title.
Vanmorgen iets later opgestaan, omdat het tij al redelijk opgeschoven is, valt er in Seminyak pas iets later te surfen. Net voor het ontbijt vroeg ik aan de kerel die de kamers in orde houd of dat hij mijn lakens wilde verversen. Toen ik terug was, was alles in orde. Maar de kerel lag te knorren in de gang. Hij schoot plots wakker toen ik de trap op kwam, ik vroeg hem of hij aan het rusten was. Da was inderdaad het geval, maar ik mocht het aan niemand vertellen :) niet dat ik da van plan was. Toen ik voor de tweede keer richting strand reed was er opeens een taxi die een plotse beweging maakte terwijl ik hem aan het inhalen was. Een klein toucheetje was onvermijdbaar, ik raakte zijn spiegel met de mijne. En ook ergens iets met me voetsteuntje. Even geschrokken keek ik achter me en reed gewoon door. Die verdomde zondagsrijders hier. Ik heb dan besloten om gewoon hier in Kuta te surfen, toen ik terugkwam hoorde ik opeens iemand mijn naam roepen. Wie kon dat zijn, een kerel die in Skygarden werkt ( een fuifkot) waar we dit weekend gaan feesten zijn. In een immens dronken bui tegen die kerel beginnen zeveren, het is een wonder dat ik mij die typ nog kan herineren:). Morgen krijg ik de nieuwe brommer waarmee ik wel naar Lombok mag vertrekken. De swell blijft hier lekker binenrollen. Tegen vrijdag zouden er moeten 3 METER PARELTJES binenrollen. Da zal waarschijnlijk wel iets kleiner zijn maar toch nog groot genoeg. Misschien moet ik mijn vertrek wel een weekje uitstellen en eerst een week Balian inplannen. Ik denk er nog eens goed over na. Urban is weer lichtjes ziek, hij vroeg me om hem helpen te verhuizen naar zen volgende appartement vanavond. Maar toen ik op het terras ging kijken na een uurtje in me boek te lezen was hij plots al vertrokken. :)
veel groetjes vanwege jullie reisverslaggever
Clauw
In love withe the litle town off Balian
Ik heb ondertussen al drie dagen geleden Kuta vaarwel gezegd en ben terug richting hemel op aarde (Balian) gereden. In een uur en hal was ik hier, eerst tegen zes uur opstaan, de bagage was al gemaakt, dus ik kon meteen de baan op. Ik heb wat spullen achtergelaten in het Sari Bali hotel om mijn rug wat te sparen. Onder de baan ben ik het meeste aantal flikken tegengekomen dat ik hier ooit gezien heb, en ze waren echt aan het werk. Het verkeer regelen en omleiden zoals een echte flik hoort te doen:) Er moet iets groots op gang geweest zijn want anders zie je hier bijna geen politie. Tegen 07.30 uur dertig was ik in Balian en de schoonheden rolden hier alweer lekker overhead binnen:) . Mijn kamer was al klaar, aangezien ik de avond ervoor gebeld had dat ik op komst was. Meteen al mijn gerief uit de zak en mijn kamer al van de eerste minuut verandert in een lekkere mesthoop alla Clauw. Ik schoot me in mijn boardshort en katapulteerde mijn gebronzeerde torso in het water onder de opkomende ochtendzon. Ik heb hier al meteen wat mannen aangesproken, een bende Zwitsers en een Amerikaan ( die al 3.5 jaar zijn thuisland niet meer gezien had en overal op de wereld Engelse les gaf aan kinderen). Het klikte meteen en we hebben twee schitterende dagen beleefd samen. Vandaag zijn ze allen een andere weg in geslaan en nu ben ik weer op mijn eentje. We hebben telfoonnummers uitgewisseld om ergens in Kuta nog eens samen iets te gaan eten mss. volgende week. Tis ier weer zo de max lekker relax, elke ochtend om half zes uit mijn bed, als eerste het water in een uurtje met een man of vier surfen en dan begint het volk toe te komen. Dus s morgens de volle vier uur surfen, dan eten en chillen om dan s middags nog een 2 tal uur in het sop te liggen. Ik surf hier voor de moment zo veel dat mijn oksels een beetje geiriteerd zijn en met da zoutwater der tegen is da ni echt aangenaam:) maar je hoort me niet klagen. Voor de rest wordt er veel gelezen, gechild gegeten en geslapen. Dit was het alweer voor deze keer. AJA die mannen en ier op under kaartje gezet dat de account 60 dagen geldig is en nu komen ze af dat het een typ foutje is, tis mo 6 dagen bastoards nu ja niks aan te doen. K heb een nieuw kaartje gekocht voor een uur.
T beste e :) :)
Clauw
Hij kwam hij zag en hij surfte
Dat was wat er in lombok gebeurde, naast eten en slapen :). Even serieus, dat was echt het mooiste stuk land dat ik ooit gezien heb. Overal waar je kijkt zie je er natuur, bijna geen grote steden, de stroom die elke dag wel aan paar keer uitviel. Buffels en koeien die te midden de straat stonden en der gin fuck om geven of dat je daar staat te wachten met de brommer om langs te rijden, kortom hemels. Deze week ga ik zeker nog een full detailed verslag maken want ik heb daar de max van mensen ontmoet en nog een paar lekkere verhalen te vertellen, maar voor de moment is het hier nogal laat ( ik ben terug op Bali) en ik ben nogal moe, waarom zal je volgende keer wel lezen :). Dus tot de volgende keer.
Mega zonnige en chill groeten
Clauw
Een weekje Lombok, de terugblik
Ik vertrok rond 06.30 s morgens in Balian om zo vroeg mogeljk in Lombok toe te komen, aangezien ik de weg niet wist moest ik het een aantal keer vragen. Ik was zo dom om het eens aan vier flikken te vragen, natuurlijk moesten die man mijn rijbewijs en shit zien. Zoals gewoonlijk was er weer een probleem omdat er geen stempel bij motto staat, maar die dingen waarmee je hier rijd zijn geen ottos maar bromfietsen. Ze beweren hier dat je der niet mee mag rijden. Dus als je een stempel hebt bij een truck mag je niet met een gewoone auto rijden, belachelijk. Ik heb die mannen vriendelijk afgewimpeld. Toen ik in Padangbai toekwam om de boot te pakken was ik ZWART van al de uitlaatgassen van die fucking trucks. Weerom moest rijbewijs en papieren getoond worden om zeker te zijn of de brommer wel naar Lombok mocht, deze keer was er geen probleem. Dan vier uur op de ferry richting beloofde eiland, met in het begin om de tien seconden iemand die aan je kop komt zagen voor water en chips of rijst te kopen. IK dacht als dat zo ging zijn tot in Lombok dak zot ging kom, gelukkig verdwenen die man toen de boot vertrok. Een tukje en een aantal spelen op mijn i pod later had ik mijn bestemming bereikt. Nog een uur en half op de brommer om in KUTA te geraken. Het Kuta daar is niet te vergelijken met Kuta in Bali, het is ongeveer als Gent met Lombardsijde te vergelijken. Iedereen is een beetje bang van Lombok, veel diefstal en bedreigingen zeggen de mensen. Ik heb er allesinds enkel vriendelijke man tegegekomen. Elke dag was er om drie uur een voetbalmatch net tegenover mijn hotel. Op een of andere rare manier eindigde dat altijd in gelijk spel en moesten er pinals genomen worden. Der was daar meer man om te supporteren dan in 2e provinciale bij ons. Bij de pinals ging iedereen in een grote cirkel rond het doel staan om te chekken. De brommers werden dichter gereden en ze creeerden een eigen mini tribune echt super hard lachen.
Meer van dat bij mijn volgende internet bezoek, so stay tuned de toffe verhalen moeten nog komen:)
Groetjes
Clauw de Lonley rider :)
Lombok part 2
Eens de voetbal match gedaan is, springt iedereen terug op de brommer en scheuren ze er snoeihard vandoor. Als je in Lombok op de brommer rijd moet je om de 200 meter wel ergens een high five geven aan een klein manneke of meisje de max, ze staan al te zwaaien als ze je nog maar horen afkomen. De eerste avond heb ik Tanya ontmoet, een meid uit Australie, en de tweede dag zijn we samne met nog twee andere mannen richting Grupuk getrokken. Aangezien de boot goedkoper is als je er met meer man in gaat was dat wel handig. We betaalden elk 25 000 en gingen richting golven. De wind zat er in dus de sweel was een beetje plat geblazen. Een slechte eerste dag maar de beter zouden nog komen. S avonds zijn we met zijn allen gaan eten in de goekoopste keet van Kuta en tevens ook de beste. Een nasi goreng was hier 0.5 euro super, en het was de beste die ik hier ooit gegeten heb. Hier ging ik dus vanaf vandaag al mijn maaltijden slijten met hoofzakelijk nasi en mix rice, super lekker. De dag erna was Grupuk on fire, ik was er al van s morgens vroeg, om zes uur maar niemand om de boot mee te delen aangezien mijn kompanen langslapers waren. Een half uurtje wachten en opeens stelde die kerel voor of ik niet de boot wilde pakken bij een vriend van hem, dezelfde prijs maar een kleinere boot. Kon hij dat ni eerder voorgesteld hebben verdomme. Ik ging meteen akkoord en toen ik onderweg was zag ik niemand zitten, de max dacht ek, een golfje voor mij alleen. Niets was minder waar, een man of 15 alreeds out. Geen probleem golven genoeg, en zeker groot genoeg de grootste sets waren overhead en super clean. De pareltjes rolden binnen en mijn schatje deed haar best om mij te plezieren. Erna nog wat fotos getrokken en dan moe en voldaan terug gekeerd na een sessie van 4 uur. S middags zijn we wat andere spots gaan chekken, man wat een wegen zijn me dat, een koe of kieken ergens langs de baan tegenkomen was geen abnormaal zicht. Je gaat er kronkel de wonkel tussen de bergen door van het ene gat in de weg naar het andere. Opeen heb je een stuk super goeie baan en denk je hier kan ik zwaar doorsjezen als je dan opeen onverwachts weer op een gat in de baan stuit die de ganse weg in beslag neemt. Man wat een slippertjes heb ik daar niet gemaakt. Maar elke bubbel was het zicht waard, Mawi was een plekje waar er altijd cleane swell binnenkomt en redelijk groot, afgeschermt van de wind door de bergen en precies altijd ofshore. Er zat redelijk wat volk in dus besloten we om de dag erna terug te komen. Toen ik s morgen bij de mannen aan het hotel stond om zes uur moest er nog gegeten worden, een uurtje later waren we terug in Mawi. We dachten oh prcies ni zo groot, tot we in het water zaten, de grootste sets weerom head high maar immens gemeen en redelijk snel aan de linker kant. De rechtse golf marcheerde ni want het was te groot. Ik pedelde mezelf in de twee grootste en rapste takeoffs ooit gedaan. Twee maal een behoorlijk stukje airetime tegen dak het wateroppervlak raakte en staalhard op me bek ging. De eerste keer zat ek redelijk lang onder, ik probeerde naar boven te geraken maar ging precies niet vooruit. Ik dacht ik zwam hier naar beneden e mijn longen waren volledig leeg, ik deed mijn ogen open en zag licht boven me het was dus toch de goed kant. Ik kwam boven en vulde mijn longen met zo veel lucht als mogelijk. Ik moest even bekomen van die mega spoeling, en daar kwam de volgende golf al. Wat een kracht i loved it :), meer van dat, maar dan ging de swell opeens wat naar beneden, het water stond te hoog. S middags zijn we teruggegaan maar we waren te laat, iets te lang getreuzeld tijdens ons middageten.
Volgende keer part 3 het einde, de terugkeer naar Bali
Greetzzz
Clauw
On the road again
Na een aantal dagen Lombok besloot ik s morgens toen ik wakker werd dat als de wind er al in zat ik dezelfde dag nog zou vertrekken. Ik opende mijn deur en de wind wenste me een goedmorgen. Dus vertrok ik richting de makkers die ik had leren kennen. Daar was iedereen net wakker en Tanya zei dat ze tegen acht uur vertrok richting Bali dus konden we met zijn tweeen op pad. Ze zei dat het een goeie dag was om te vertrekken aangezien het niet te zonnig was. Waarop Dave zei " misschien moet ik vandaag ook vertrekken". Wij allemaal van en waarom zeg je dat nu, waarop hij doodserieus " gewoon omdat het een goeie dag is om te reizen" :) super hard lachen. Tegen acht uur was ik gepakt en gezakt en Tanya stond voor de deur, Dave was toch achtergebleven maar Dean had zijn plaats ingenomen. Dus waren we met drie om de boot op te springen. Na een uurtje rijden waren we aan de ferrie aangekomen, wat een pech net eentje gemist. Dat wil zeggen een uurtje wachten. Tanya had haar internationaal rijbewijs niet mee dus moest er een flik omgekocht worden, kostprijs 4.5 euro en alles was in orde. Eens op de ferry begon het weer met die man die van alles te verkopen hebben, maar nu waren we met z'n drien om te weigeren, we stonden sterk. Deze keer was het echt een luxe ferry, ik had geen spijt dat we de vorige gemist hadden, we nestelden ons op het bovendek voor de komende vier uur. Dat dachten we tenminste, de ferry voor ons ging zodanig traag dat we niet binnen konden in de haven, aangezien ze maar 1 aanlegstijger hebben verdomme. Dus was het wachten geblazen voor nog een uurtje. Toen we in de haven waren ging ik naar beneden om mijn brommer op te zoeken, die domme Indo's hadden aalemaal al hun motor in gang gestoeken, en ik kon niet meer weg. Daar gingen weer 4 jaaar van mijn leven door die stinkende uitlaatgassen van old scool trucks en brommers. Eindelijk weer in de frisse lucht en Dean scheurde ervandoor, hij wilde zijn vriendin opzoeken. Tanya en ik deden het iets meer opt gemak. Na een half uurtje kreeg het daar een of andere fucking kutkop het in zijn bol om mij te rammen met zijn truck. Hij pinkte naar rechts dus ik haal hem links in, en dien achterlijken slaat links af. Ik wild claxonerend meteen op de rem aangezien ik zijn raar maneuver al rap doorhad. Ik kon namelijk niet weg, an de ene kant was er de stoep aan de andere kant de vrachtwagen. Hij schampte mijn arm met de zijkant en stopte dan abrupt. Na wat gevloek en verwensingen naar zijn kop te slingeren kon ik mij losmaneuvreren van mijn benarde positie. En we waren weer op de baan, normaal is het ongeveer 1.5 uur rijden naar Kuta. We deden er precies redelijk lang over naar ons gedacht en de borden Sanur die we nietmeer zagen verschijnen deden ons een beetje nadenken. De oceaan aan de rechterkant was ook geen goed teken, we zaten grandioos mis. Het begon donker te worden dus trokken we de gas vol open want je wilt niet in het donker op die erbarmelijkie wegen rijden, je weet nooit wanneer er een gat verschijnt. We hebben er uiteindelijk 3.5 uur over gedaan om Kuta te bereiken. In Kuta hebben we dan nog eens een afslag gemist van vermoeidheid en omdat het al donker was. Dus heb ik gewoon mijn kar gekeerd om een kleine tien meter illegaal af te leggen. Wat ik niet in de mot had was dat er aan de andere kant een flik of 4 stonden. Der had er da wel ni 1 gezien zeker hij was aan het wijzen naar mij, dus toen het licht op groen sprong schoot ik ervandoor. Spijtig genoeg was Tanya de legale weg gevolgd en was ik haar kwijt. Ik wist in welke straat ik moest zijn maar niet welk hotel, dus ben ik de ganse straat afgereden op zoek naar haar, gelukkig zat ze daar ergens te wachten opt genak met een sigaretje. Weer was het geluk tegen ons, geen kamers meer, wat een miserie we waren ondertussen al 13 uur onder de baan. Genoeg hotels in de straat, ik had er een gezien niet te duur en ze hadden nog kamers hadden ze me verteld, dus wij daar naar toe. Wat bleek enkel maar 1 kamer, we hebben die dan genomen al een geluk dat er 2 bedden waren. We hebben dan meteen 2 large Bintangs binengegoten van vreuged dat we eindelijk konden rusten.
De dag erna ben ik richting Bukit getrokken, dat is de streek van Padang Padang en Impossibles.
Vertrek
Morgen om 16.50 is het zover, de terugkeer. Met een kleine omweg van maar liefst 27 uur in Singapore kom ik Maandagmorgen aan op Heatrow en vandaar gaat het terug richting Belgenland. Ik belde gisteren om mijn vlucht te confirmeren en kreeg te horen dat het overboekt was. Ze vroegen me of ik niet met een andere maatschapij wilde vliegen en het goede nieuws was als ik zou instemmen waren ze bereid om me ongeveer 150 us dollar te geven:). K zoen moeten e stomme kloot zin ak et ni zou doen toch. Ik heb meteen aanvaar natuurlijk. Eens terug in Belgie vertrek ik wel meteen terug tot volgende week zondag naar een nog onbekende bestemming die we maandag middag zullen beslissen.
Een kleine terugblik van mijn twee maanden Indo, 1 woord; formidabel:).
Dit was het laatste wat julile van mij zullen horen op deze website denk ik. Misschien laat ik nog een klein berichtje achter vanuit Singapore kwestie van de tijd nuttig te besteden e.
Allesinds bedankt aan iedereen die mijn avonturen wilde volgen en een post heeft achtergelaten.
Super veel groeten uit het verre superrelax megafantastisch magische godeneiland:)
Clauw
Singapore
Om 18.00 aangekomen in Singapore, de miserie is dat ik geen hotel geboekt heb of iets dergelijks. Al de backpack hostels waren volboekt, ik ben hier een Engelsman tegen het lijf gelopen die hetzelfde lot als ik tegemoet ging. We hebben samen een uur of vijf gezocht naar iets om te maffen, op de metro af de metro maar niks gevonden. Wat een rare stad is dat ier zeg, om de 100 meter kom je ier een mega grote parkeergarage tegen, een longboard paradijs:). De metro was super gemakkelijk, alles was mega goed aangeduid en redelijk rap. Toch kwamen we allebei een beetje ten omdat overal waar we gingen ze ons maar 1 antwoord gaven, volboekt. Zelfs de iets duurdere dingen warene vol. Dus heb ik besloten om gewoon terug te keren naar de luchthaven en op een bankje te slapen. De banken lagen mega slecht en de vloer was koud:(. Dus ben ik na 2 uur iets anders gaan zoeken. Ik vond een gesloten pub met stoelen en tafles buiten, ik heb me daar dan wat stoelen bij elkaar geraapt en daarop gemaft, stukken beter (dit was wel nog steeds in de luchthaven e niet in open lucht). Vanmorgen ben ik dan Richard weer tegengekomen en hij is uiteindelijk ook terug in de luchthaven beland. Tegen tien uur kan ik inchekken om dan nog 13 uur te wachten om te vertrekken. Maar het goede is, eens ingechekt kom je in de hemel op aarde des luchthavens, cinema, zwembad, games,... Dus we zien wel hoe dat afloopt, het is hier allesinds allemaal immens groot.
De leute en tot de volgende keer
Clauw
